مختصري از تاريخچه مواد مخدر در ايران

تحقيق مختصري از تاريخچه مواد مخدر در ايران
 متشکل از 49 صفحه ، در قالب word  قابل ويرايش و اماده پرينت

بخشی از محتوا ::
 ايرانها در زمانهاي بسيار دور با مواد مخدر آشنايي داشته اند . نخستين ماده مخدري كه در اسناد و مدارك مربوط به دوره هاي باستاني  از آن نام برده شده بنگ است . بنگ كه در گياه شناسي به لغت لاتين cannahis indica (كنف هندي ) خوانده مي شود گردي است كه ازكوبيدن برگها و سرشاخه هاي گلدار شاهدانه به دست مي آيد . اين گرد به صورت توده يكنواخت فشرده اي كه به علت وجود مقداري صمغ در برگها و گلها به يكديگر چسبندگي پيدا كرده اند .
در اوستا كتاب مذهبي زرتشت به دفعات لغت بنگ ديده مي شود . در دوره هاي باستان از بنگ به دو صورت استفاده مي شود . يكي مصرف درماني و ديگر مصرف تخديري )
هرودت مورخ يوناني در قرن پنجم پيش از ميلاد در بحث از سكها يا سكاها كه تيره اي از آرياييها يا بروايتي از ايرانيها بود ا شاره به مصرف دانه اي شاهدانه يا كنف توسط ايرانيها نموده است . مصرف بنگ و حشيش در ايران در دوران صفويه  رواج بسيار يافت . برخي از پادشاهان صفويه به خوردن بنگ و حشيش اعتياد داشتند. خوردن چرس  وبنگ يا آشاميدن محلولهايي از اين مواد در دوران سلطنت ساير شاهان صفوي نيز متداول بود . شواليه ژن باپتيست تاورنيه  جهانگرد فرانسوي از سال 1632 تا 1668 م 9 بار ازايران ديدن كرده و در مورد عادت ايرانيان به آشاميدن محلولهايي از چرس وبنگ مي نويسد همچنين مشروب ديگري دارند كه خيلي بد مزه و تلخ است و آن را بنگ مي گويند كه از برگ شاهدانه مي گيرند و ادويه ديگري هم داخل آن مي كنند هركس بخورد به حالت جنون مي افتد و حركات غريب از او سرمي زند به همين جهت درمذهب اسلام بنگ حرام است برخي از مورخان نوشته اند ايرانيان دود كردن مواد مخدر را از ازبك ها ياد گرفته اند .
طي چند دهه  اخير محصول شاهدانه درايران با نامهاي ديگري از قبيل گراس و ماري جوانا رواج يافت كه متاسفانه تقليدي ازكشورهاي اروپايي و امريكاست . استفاده از حشيش يعني خوردن آب به منظور تخدير و به عنوان وسيله اي براي تفريح و سير در عالم بيخودي و بيخبري مربوط به دوره هاي باستان است .