مقدمه خداشناسي

اي بار پروردگار مقتدر معظم تو خود خوب مي داني كه از نوشتن اين مطالب نظري جز پرورش افكار و خدمت به ابناء بشر و پيشرفت بندگان خدا ندارم، پس بر من منت گذار كه خطا و لغزشي از قلم من سر نزند تا آنچه مي نويسم و مي گويم به خير و صلاح جامعه باشد. پرودگارا مرا ياري فرماي كه قلم و قلب و قدمم همه به خير عالم بشريت به كار افتد. اين است آرزوي مشتاقانة من و هدفي كه زندگي را در راه آن مي گذارنم. 

 كتاب ديناميسم آفرينش را به خاطر محبت به خلق خدا مي نويسم زيرا همة‌ مخلوقات الهي را دوست مي دارم و اميدوارم كه اين سخنان در همه برادران و خواهران نوعي تأثير بخشد، انوار محبتم را با آغوش باز بپذيرند تا از كار خود سرفراز و خوشحال باشم و زحمتي كه در اين راه كشيده شده مقبول و مأجور واقع شود. قبل از آنكه وارد سخن شوم علت اختيار رويه اي را كه در مقدمه نويسي بكار برده ام  بيان مي دارم: ‌از آن روي از درگاه يزدان شكر كردم كه او مرا در جهان هستي آورد و قدرت و نيرو داد و مكانيسم مغزم را طوري ساخت كه بتوانم سخناني به رشته تحرير در آورم. به پيامبران سلف از اين روي درود فرستادم كه آنها پاية الفت و برادري ومحبت را گذاردند و دين و دانش را به همراه دستورات الهي به جهان ارائه دادند تا همگان از آن مطالب بهره برند. ما هم امروز به تناسب مغز خود اين مطالب را گرفته و از فرآورده هاي دانش آنها استفاده مي بريم و اين معلومات را به اضافه آنچه از مكانيسم مغز خود دانسته و درك كرده ايم به صورت كتب و نوشته در دسترس مردمان امروز و جوانان و طبقاتي كه از اين پس به دنيا مي آيند، مي گذاريم تا بدين وسيله سطح معلومات آنان را ارتقاء دهيم و از اين سخنان هر كدام به تناسب مكانيسم مغزي خود استفاده نمايند و سپس مطالبي متناسب با پيشرفت دانش و قدرت مغزي خويش در زمان خود بدان بيفزايند و مورد استفاده اخلاف قرار دهند از اين روي از خدا طلب راهنمائي و مصونيت از خبط و خطا كردم كه مبادا در اثر نقص و نارسائي مطلب منظور و هدف من كه هدايت بسوي خير و صلاح است جزئي خدشه پيدا كند. از آن جهت به محبت و برادري اشاره كردم تا همگان بدانند كه اين وظيفة هر فرد بشر در انجام هر كاري است كه پيش مي گيرند. بلي تكليف ما در همة اعمالي كه انجام مي دهيم قبل از هر چيز خدمت محبت و مهرورزي است و اصولاً مقدمه را از اين روي نوشتم كه انجام اين كار را براي هر كتابي لازم مي دانم. 

امروزه در كشورهاي دنيا و بين كساني كه از روش آنها تقليد مي كنند رسم بر اين جاري است كه بدون ذكر مقدمه يكباره وارد متن كتاب مي شوند در حالي كه هنوز فكر خواننده آمادگي براي درك مطلب كتاب ندارد و ناچار است دو سه مرتبه كتاب را از ابتدا تا انتها بخواند تا مقصود نويسنده را خوب درك نمايد. وقتي قبلاً مقدمة كتابي خوانده شود و ذهن خواننده براي مطالب آماده گردد بهتر مي تواند مفهوم آنرا درك كند و از آن بهره برداري نمايد. 

لذا اين طور تشخيص مي دهم كه اين شيوه بهتر از آن روش است و انتظار دارم وقتي جهانيان اين عمل را معقول و متين يافتند پس از بررسي و سنجش فايده اش، از آن پيروي كنند و هرگاه ديدند فايده ندارد مختارند. در هر حال تقليد كردن ما از شيوة ديگران بدون سنجش سود و زيان آن معقول نخواهد بود. خوانندة ‌عزيز موضوعي كه در اين كتاب مورد بررسي قرار گرفته چنان كه بعداً خواهيد ديد در اطراف ديناميسم عالم دور مي زند. 

در اين كتاب سعي به عمل آمده تا آنجا  كه مقتضي و صلاح باشد نيروي واحدي كه سراسر عالم را به جنبش مي آورد اثبات گردد و وحدت عالم لايتناهي با همه تنوع و اختلافي كه در ظاهر بنظر مي رساند نشان داده شود. همانطور كه در اين كتاب و ساير كتب خويش بيان داشته ايم سراسر عالم وجود با همه رنگارنگي و اشكال عجيب و نقوش گوناگون خود در روح مطلب صاحب يك نيرو، يك هدف، يك نقشه و يك طرح است. 

جلوه هاي مختلف، پرتوهاي رنگارنگي است كه به مناسبت حيات گردش چرخ كارخانة جهان هستي لاجرم وجودشان لازم است. نتيجه اي كه بشر بايستي از اين موضوع كسب كند چيست؟ بشر بايد بياموزد كه در اين عالم وحدت، كه هيچ چيز از ديگري جدا نيست و همه بهم پيوند ناگسستني دارند و همة موجودات عالم اجزاء و وابستگان يكديگرند براي ادارة نيكوي جهان لازم است كه همه با يكديگر محبت، لطف، مدارا، مهرباني، حسن سلوك و برادري داشته باشند. بايستي اين روش را تبليغ و تزريق كنيم و اشاعه دهيم تا ايده آل و شعار و روية بشر جز مهر و محبت و صفا و صلح و برادري چيز ديگر نشود و اين عطيه بزرگ خداوندي با تمام قدرت تار و پود روابط جامعه بشري را مستحكم سازد. 

محبت نزد اديان و فلاسفه 

حديث اسلامي: هل الدين الاالحب. آيا دين غير از محبت چيزي است ؟ 

حافظ: نهال دوستي بنشان كه كام دل ببار آرد          درخت دشمني بركن كه رنج ببشمار آرد 

بودائيسم ـ دهاماپادا: يك عقل صحيح و درست خدمتي را خواهد كرد كه نه يك پدر و نه يك مادر و نه يك خويش مي كنند. 

كنفوسيوس ـ آنالكتها‌1: يك جوان هنگامي كه در خانه است بايد نسبت به پدر و مادر و در خارج نسبت به بزرگتران با محبت و احترام باشد، بايستي مشتاق و درستكار باشد. بايستي محبت او نسبت به همه جوشان بوده و دوستي نيكو را در خود پرورش دهد. 

دين كنفوسيوس: لائوتان از كنفوسيوس پرسيد: منظور شما از نيكوكاري و درستي چيست‌؟ كنفوسيوس گفت: «منظور اين است كه در عميق ترين باطن قلب خود نسبت به همه چيز محبت روا داريم، همة مردمان را دوست بداريم و سخت از افكار خودخواهانه بپرهيزيم. اين است ماهيت نيكوكاري و درستي» در جائيكه محبت باشد جدائي نيست.